Pierwsza wycieczka w tym roku z jakimś znaczącym dystansem.
Organizatorem i prowodyrem wydarzenia był Turysta. Dzięki mu wielkie składam, gdyż to mój ulubiony typ wycieczki ;-), tzn. ktoś organizuje trasę, prowadzi i pilnuje gdzie jedziemy, a ja tylko jadę i rozkoszuję się widokami, trasą, itd. Tzw. wycieczka "na krzysia".

Wycieczka odbyła się w miłym towarzystwie: wyżej wspomnianego organizatora i prowodyra Turysty, oraz Sirmicho, Lusziego i Adama. Dziękuję wszystkim za przejechane wspólnie kilometry, miłe towarzystwo, wiele rubasznych żartów- podsumowując, za doskonałą kompaniję.

Trasa w skrócie: Gdańsk-Sobieszewo-Świbno-Stegna-Krynica Morska-Nowy Dwór Gdański-Nowy Staw-Tczew-Gdańsk. Dokładny zapis trasy we wpisie Turysty

Wpisy współtowarzyszy wycieczki:
Turysty
Lusziego
Adama
Sirmicho- jak się pojawi

Parę słów mam nadzieję napiszę jutro lub pojutrze i wtedy też wrzucę zdjęcia. Dziś jestem zbyt zmęczony, żeby coś więcej z siebie wykrzesać.

Rano: standardzik do pracy. Na Spacerowej dziś pustki, więc pojechałem aż do asfaltu na Gołębiewo i dopiero tam skręciłem.

Powrót: krótka rundka do ronda w Brzeźnie i standardowy powrót do domu. Nad morzem zrobiło się już tłoczno :-( Chyba czas już odpuścić jeżdżenie nad morzem, bo przez tłok i beztroskę rolkarzy i niedzielnych rowerzystów zaczyna być niebezpiecznie.

Dziś syn wyciągnął mnie na rower. Było tak ciepło, że w pełnym letnim stroju się gotowałem. Ponieważ wielkimi krokami zbliża się KaszebeRunda w której mój syn ma również wziąć udział, więc postanowiłem zrobić mu mały trening na Reja. Na Reja dotarliśmy przez Owczarnię i klucząc sobie po lesie- bo w lesie zaczyna się robić coraz piękniej.
Na Reja kręciliśmy rundki pod łagodną, a ja wcale nie dawałem młodemu za wielkich forów i muszę przyznać ..... dawał radę. Jakby tak trochę potrenował, to szybko zostawiłby swojego staruszka z tyłu :-) Na każdej rundce robiliśmy sobie nawet po 2-3 interwały: 1 sprint pod górę i 2 sprinty po płaskim i .... też dawał radę.

Po którejś rundce zaproponowałem młodemu, że może teraz (skoro mu tak dobrze idzie) to zrobimy sobie ostry podjazd- zgodził się.

Na rozwidleniu miła niespodzianka, spotkaliśmy Adama w towarzystwie. Też kierowali się pokonać ostry podjazd. Pojechaliśmy więc razem i .... mój syn znowu dał radę bez większych problemów :-) Będą z niego ludzie jako biker :-).

Dalej pojechaliśmy też razem, bo my już też musieliśmy się zbierać do domu. Znowu przez las pojechaliśmy do Owczarni, gdzie miałem pokazać Adamowi i jego towarzyszce jak dojechać na Wzniesienie Marii, ale z pośpiechu źle ich pokierowałem- o jeden skręt za wcześnie :-( Niestety zdałem sobie z tego sprawę dopiero dużo dużo później :-( Sorki Adam.
Po rozstaniu pędem pojechaliśmy przez Owczarnię do domu, bo już bardzo mi się spieszyło. Na szczęście zdążyłem.

Dobrze mi się dziś jechało :-) a do tego w dobrym towarzystwie, to i rundki na Reja miło się kręciło.
Dziś w drodze powrotnej zainaugurowałem pierwszy raz w tym roku pełną opcję letnią ubioru: krótki rękawek i krótkie galoty- było optymalnie.

Rano: temp. ok. 12 stopni, standardowo do pracy.

Powrót: ok. południa było bardzo ciepło, ale jak miałem wychodzić z pracy to się jakoś chłodniej zrobiło, więc na grzbiet narzuciłem cienki ortalionik. Nad morzem było optymalnie, jednak jak zjechałem na Reja to już zrobiło się za ciepło. Ortalionik więc wylądował w plecaku a ja już w pełnej opcji letniej pokręciłem się po Reja. Podczas ostatniej planowanej rundki dogoniłem jeszcze Masakratora Grzegorza (Pozdrower), więc z racji dobrego towarzystwa dokręciłem jeszcze jedną rundkę w towarzystwie i wróciłem do domu.
Pogoda dziś wymarzona do jazdy a i nogi dobrze podawały.

W lesie w końcu zaczyna być widać wiosnę. Przez ostatnie 2 dni, kiedy zrobiło się tak ciepło, wegetacja gwałtownie ruszyła :-) Drzewa zaczynają się zielenić, coś tam już zaczyna kwitnąć (miejscami czuć piękne zapachy kwitnących drzew/krzewów). Jeszcze kilka dni i powinno być naprawdę pięknie w lesie.

Rano: niby ciepło (prawie 10 stopni) ale wiatr powodował że wcale nie tak bardzo. Wszystko mokre po opadach, kałuże, błoto a do tego padało.

Cały dzień co chwilę padało.

Powrót: po pracy musiałem pojechać do banku załatwić sprawę i akurat jak tam jechałem to solidnie lało. Dojechałem więc cały mokry :-(
Na osłodę po drodze mogłem się delektować cudownymi zapachami: w mieście kwitną już jakieś krzewy- cudowne zapachy wiosny. W lesie jeszcze nie można tego doświadczyć, bo jeszcze wiosnę słabo widać.
Jak wyszedłem z banku to już się wypadało i powrót do domu już bez deszczu.
Jednak chwilę po powrocie do domu znowu lunęło.

Dziś po pracy pojechałem się poszwędać po lesie- tak totalnie.
Do tego stopnia, że w wielu miejscach nie jechałem żadnymi drogami ani nawet ścieżkami, ale ciąłem centralnie przez środek lasu.
W lesie (jeszcze po jesiennych wiatrach) leży mnóstwo wiatrołomów. Na żółtym szlaku, którym też kawałkami jechałem to wręcz plaga- co kawałek szlak przegrodzony leżącym w poprzek drzewem.
Na efekty takich jazd przez środek lasu nie trzeba było długo czekać: pozrywałem wszystkie mocowania błotników- przedniego i tylnego, prawie zerwałem szprychę jak mi solidny patyk wlazł w szprychy i zatrzymał mnie w miejscu- na szczęście jechałem wolno, prawie urwałem tylną przerzutkę- jak solidny kij zawinął się w łańcuch i wkleszczył w przerzutkę- na szczęście udało się w porę wyhamować.

Pokonałem przy okazji kilka solidnych podjazdów, pod kilka nie dałem rady podjechać i musiałem wpychać rower, kilka razy musiałem pchać rower po płaskim bo nie dało się jechać- ogólnie dość hardkorowo :-) Trasy nie opisuję bo kluczyłem, kręciłem się w kółko: jeździłem trochę żółtym szlakiem, trochę czarnym, byłem na Wzniesieniu Marii, jechałem Marnymi Mostami.

Zamieszczam kilka zdjęć. Niestety miałem tylko komórkę, więc są marnej jakości- niestety.

Bagienko na wysokości Owczarni w Gdańsku-TPK © marchos

Huba buba- las na wysokości Owczarni © marchos

Wyrżnęli las :-( © marchos

Częsty widok- wiatrołomy- przeważnie jednak leżące © marchos

Wzniesienie Marii- tablica informacyjna © marchos

Wzniesienie Marii- druga tablica- w towarzystwie © marchos

Wzniesienie Marii- widok spod tablicy- w DÓÓÓÓŁ- choć zdjęcie nie oddaje © marchos

Wzniesienie Marii- samo w sobie © marchos

A suche fakty:
Rano: ciepło, prawie +8 stopni, zimowe spodnie schowałem, wyciągnąłem letnie krótkie gatki i dołożyłem nogawki- było optymalnie. Kurtka najcieńsza z tych jakie mam.

Powrót: nie wiem jaka temperatura, ale ciepło. Krótkie gatki z nogawkami. Na początku jechałem w kurtce, ale w lesie schowałem ją do plecaka bo było za ciepło i dalej do końca na krótkim rękawku.

nic ciekawego
w drodze powrotnej zlał mnie deszcz- nawet całkiem przyjemny, bo ciepły

....człowiek jest w stanie wiele zrobić :-)
Dziś po pracy nie chciało mi się jeździć, ale na Reja trafiłem na dobre towarzystwo, więc skręciłem kilka rundek. Pozdrower dla bikerów z którymi jeździłem.

Rano: ciepło, ok. +7 stopni standardowo do pracy. Dziś już na Wyrobniku, bo koło naprawione a rano było trochę mokro (po nocnych deszczach) więc szkoda mi było Zenona brudzić.

Powrót: jak wyżej. Kilka rundek w dobrym towarzystwie. Tempo raczej spokojne.

Przy okazji: wyjaśniła się tajemnica obu kapci. W Zenonie dętka chyba puściła na zgrzewie- tak to przynajmniej wyglądało. W Wyrobniku za to ostatnio przyklejona łatka samoprzylepna nie trzymała dobrze- oderwałem ją i przykleiłem normalną łatkę klejową. Zapasowe dętki do obu rowerów już są.

NO NIEEE !!!! To już jest plaga, jeżeli w ciągu jednego tygodnia mam 3-cią kichę :( i to w drugim rowerze, w Zenonie- w którym wogóle pierwszy raz w jego historii mam kichę :(
Żeby tego było mało, to właśnie wróciłem po naprawach obu kapci i co ciekawe- w żadnym kole nie znalazłem dziury!? W obu kołach: i w Wyrobniku i w Zenonie musiałem wymienić dętki na nowe, bo nie mogłem znaleźć dziur. Bardzo to dziwne.
Po napompowaniu oba koła trzymają i tylko bardzo wolno "gubią" powietrze- nie wiem będę szukał dziur w ciągu dnia mocząc dętki w wodzie.

Rano: jak wstałem to było -2 stopnie, ale temperatura szybko się podnosiła i jak wychodziłem, to było już +1. Po zejściu do piwnicy czekała mnie przykra niespodzianka- w postaci wspomnianego powyżej kapcia. Jednak powietrze nie zeszło całkiem, tylko opona była miękka. Niestety nie miałem już drugiego roweru żeby się przesiąść bo Wyrobnik stał na kapciu od poniedziałku :(
Stwierdziłem więc, że zaryzykuję: napompowałem szybko koło na maksa i najkrótszą drogą (byle jak najszybciej) pojechałem do pracy. Udało mi się bez problemu dojechać- tyle że pod koniec było już trochę miękko.

Powrót: stwierdziłem po wyjściu że powietrze znowu nie zeszło całkiem, tylko opona jest miękka więc (słusznie zresztą) nie zdecydowałem się na naprawę, bo uznałem że mogę mieć problem ze zlokalizowaniem dziury- przy tak małym ubytku. Niestety nie miałem też zapasowej dętki, bo w plecaku był zapas do Wyrobnika (26 cali). Wybrałem więc metodę poranną: pompowanie i szybki powrót do domu. Udało się, chociaż jechałem bardzo wolno, żeby mi gdzieś na jakiejś dziurze nie dobiło i nie uszkodziło felgi. Udało się dojechać bez problemu, tyle że "na miękko".

Wieczorem, przy okazji naprawiania koła, poświęciłem Zenonowi należną mu w końcu uwagę i czas i przywróciłem go (w miarę możliwości) do dawnego blasku: przede wszystkim umyłem go w końcu (po jesiennym Harpaganie :-), wymieniłem połamane mocowania tylnego błotnika, wyregulowałem luz tylnej piasty, podregulowałem hamulce. Należało mu się.
W Wyrobniku naprawiłem tylko kapcia.
Jak na razie szukanie dziury w całym zakończyło się fiaskiem a z dzisiejszego jeżdżenia wyszły totalne nici, bo w obie strony najkrótszą drogą :(

Jutro miałem plan pojeździć sobie rano, ale ponieważ tyle czasu mi zeszło przy rowerach, to chyba raczej nie dam rady się zwlec z wyrka- muszę w końcu chociaż trochę pospać a jest już prawie 4-ta :(