Postanowiliśmy z synem wybrać się na przejazd rowerowy tunelem pod Martwą Wisłą, jako że to jedyna okazja żeby przejechać tunelem na rowerze.
Pobudka rano o 6:00, śniadanie, przygotowania i krótko po 7-ej wyruszamy, żeby dotrzeć na rowerach na 9-tą pod tunel.
Wyruszamy tak wcześnie, ponieważ nie zamierzałem jechać najkrótszą trasą.
Jedziemy mniej więcej moją standardową trasą pracową do Jelitkowa, potem nad morzem do Nowego Portu i Marynarki Polskiej pod tunel. Ponieważ mieliśmy w efekcie sporo czasu, to jeszcze na krótko odbiliśmy na Nabrzeże Zbożowe przy promie Wisłoujście.
Pod tunel dojeżdżamy mniej więcej za piętnaście 9-ta. Ludzi jest już całe mnóstwo, ale i tak udało nam się załapać do pierwszej grupy która wyruszy do tunelu. Po krótkich przemówieniach ze sceny, zasadach bezpieczeństwa i obejrzeniu krótkiego filmu, w końcu ruszamy. Niesamowite wrażenie jechać tunelem, mając świadomość, że przejeżdżamy właśnie pod korytem rzeki, gdzie płyną masy wody. Całą foto relację z naszej wycieczki oraz filmiki z przejazdu oboma nitkami tunelu można znaleźć TUTAJ. 

Po zakończeniu przejazdu czekała nas miła niespodzianka: pyszna wojskowa grochówka, drobne upominki i pamiątkowa kartka:

Tunel pod Martwą Wisłą rowerem- pamiątka © marchos

Bardzo fajna organizacja całego przedsięwzięcia i sympatyczna oprawa- warto było pojechać.

Po zjedzeniu przepysznej grochówki trzeba było się już ewakuować z terenu, ponieważ robiło się cokolwiek tłoczno i trzeba było zrobić miejsce dla kolejnych rowerzystów kończących przejazd.
Spod tunelu pojechaliśmy sobie znowu na Nabrzeże Zbożowe, chwilę sobie posiedzieliśmy nad wodą i poobserwowaliśmy przepływające holowniki portowe. Potem śmignęliśmy jeszcze nadmorską ddr do samego końca Parku Północnego w Sopocie, żeby powylegiwać się chwilę na plaży w słoneczku. Z Sopotu powrót do Jelitkowa i przez Oliwę, Osowę powrót do domu.
Jak przejeżdżaliśmy przez Osowę, to już goniły nas ciężkie ołowiane chmury i widzieliśmy w oddali jak pada z nich deszcz.
Do domu zdążyliśmy w ostatniej chwili przed deszczem, który już zaczynał kropić jak dojeżdżaliśmy.
Bardzo udana wycieczka z niezapomnianym przejazdem przez tunel i odrobina treningu dla mojego syna, w ramach przygotowań do Kaszeberundy 195, na którą chciałbym wyciągnąć mojego syna Macieja.